Download dit artikel in PDF in English - Dutch - Italian - German - Romanian
‘We moeten ons nog meer gaan richten op een grotere internationale markt”
Ook Ruud is al zestien jaar een sterke kracht binnen de VAEX familie. Vol enthousiasme en met heel veel kennis en ervaring heeft hij in zijn tijd bij VAEX al vele biggen en varkens op transport gezet. Van thuis uit had hij altijd al affiniteit met het boerenleven. Hij had dan ook met zijn vader en broer een regionale biggen en varkenshandel. Met hun eigen vrachtwagens bedienden ze de boeren uit voornamelijk Duitsland en de Benelux. Toch sprak de internationale markt Ruud ook erg aan. Na kennis gemaakt te hebben met Dirk, Pim, en de rest van de familie Govers besloot hij om met zijn personeel en vrachtwagens bij VAEX te komen. Hier kreeg hij veel vrijheid en mocht hij al zijn ideeën uitvoeren. Uitdagingen pakte hij met beide handen aan en daardoor groeide hij uit tot een trotse en belangrijke spil binnen het VAEX sales team.
Hoe zie jij de varkens en biggen markt over 5 jaar?
Door de aanscherping en vernieuwing van wetten en regelgeving betreffende de veesector in Nederland gaan er de komende jaren nog behoorlijk wat boeren stoppen. Dit betekent dat er minder varkens gaan komen in ons land. Daarnaast is de regelgeving omtrent lange afstand transporten in Nederland ook aangescherpt. Welk effect dit heeft op de markt moet nog blijken, maar het zal het naar mijn mening niet gemakkelijker maken. Ook krijgen we in opkomende mate te maken met dierenactivisten en staat onze gehele sector in de schijnwerpers. Deze drie factoren leiden er toe dat we ons moeten gaan richten op een grotere internationale markt. Dit doen we al in Denemarken en Duitsland, maar hoe we hier verder mee om kunnen gaan en hoe we kunnen groeien in deze markt… dat wordt de uitdaging!
Wat is de grootste blunder die jij ooit tijdens je werk maakte?
Tijdens het laden van een vracht biggen in Oost-Duitsland kwam ik erachter dat mijn auto in het slot was gevallen. Ik kon hem niet meer openen, omdat de sleutel nog achter in de kofferbak van de auto lag. We hadden de Duitse wegenwacht erbij gehaald, maar die kon niets voor ons betekenen. Na het inslaan van een ruit kwamen we erachter dat er niets anders op zat dan de reservesleutel te laten bezorgen met de internationale pakketdienst. In mijn overal en Crocs moest ik dus wachten totdat de volgende dag mijn pakketje arriveerde. Gelukkig kreeg ik van de lokale boer vijftig euro om, in mijn overall en Crocs, een schnitzel te gaan eten en een hotel te boeken.
