Hoe ben je op de truck terecht gekomen?
“Mijn opa en oma woonden vlakbij een slachthuis in Nijmegen. Hier kwam ik voor het eerst in aanraking met veetransport. In 2006 heb ik Dirk leren kennen. Hij zat toen al op de vrachtwagen. Het had me altijd geweldig geleken om op de weg te zitten. Het avontuurlijke daarvan, dat trok me wel. Daarom ook ben ik een tijdje taxichauffeur geweest, maar dat was het toch net niet. Door Dirk zag ik hoe tof het was om vrachtwagenchauffeur te zijn. Ik heb altijd gedacht dat het er voor mij niet in zou zitten om dat te worden, omdat ik diabetes heb. Uiteindelijk, na veel onderzoek, heb ik toch goedkeuring gekregen van het ziekenhuis en het CBS. Ik voel een hypo op tijd aankomen en als ik vermoeid ben, ga ik niet mee op de vrachtwagen. Het gaat dus prima. Het enige is dat ik om de vijf jaar opnieuw gekeurd moet worden, maar zoals ik me nu voel moet dat geen problemen geven.”
Kijken ze wel eens raar op als ze een vrouw achter het stuur zien zitten?
“Dat valt wel mee. Maar inderdaad: de chauffeurswereld is nog altijd wel een mannenwereld. Toch voel ik me daar prima op mijn gemak. Dat komt ook wel omdat ik niet het meisje ben dat met haar gelakte nagels toe staat te kijken. Ik steek zelf ook mee de handen uit de mouwen. En verder zijn mannen over het algemeen wat directer dan vrouwen. Ze zeggen gewoon waar het op staat. Ik houd daar wel van. Alhoewel, ik merk wel dat de mensen waarmee ik in aanraking kom tijdens het werken meestal vriendelijker naar mij zijn dan naar Dirk haha!”
Je zit samen met je man Dirk Strik op de vrachtwagen. Hoe is dat?
“Dat vragen meer mensen me: hoe is het om 24/7 bij elkaar te zijn. Heel eerlijk: ik vind het geweldig! Soms verheug ik me er op om een avond alleen thuis te zijn. Maar als het dan eenmaal zo ver is, denk ik: wat saai! We kunnen werk en privé ook prima van elkaar scheiden. Dat scheelt ook wel. Als we bij een boer zijn, zijn we niet man en vrouw, maar zijn we twee chauffeurs, ieder met eigen taken. Dat loopt vanzelf. We rijden om beurten. Dirk zit al bijna twintig jaar op de vrachtwagen, is heel precies in zijn werk en doet meestal de moeilijkere stukken. Ik kan daar alleen maar van leren. Voor Dirk is dit bovendien geen werk, maar hobby. Dat je met zijn tweeën fulltime tijd mag besteden aan je hobby … Hoe gaaf is dat!”
Hoe zie jij de komende jaren voor je?
“Ik geniet van het werk. Als ik de klep open doe en zie dat de varkens tevreden bij elkaar liggen te snurken en slapen, dat vind ik prachtig om te zien. Tegelijkertijd zie ik de wereld harder worden. Wij proberen zo goed mogelijk voor de dieren te zorgen. Maar het zijn de slechte voorbeelden, die je in elke sector wel hebt, die het nieuws halen en daar breed worden uitgemeten. Wij worden daar op afgerekend. Dat is niet eerlijk. Ik zie dat de biggen het goed hebben.”
Drie korte vragen aan Nicole:
Wat is je favoriete merk truck?
Ik weet dat Dirk mij hierom vervloekt, maar dat is Volvo. Mijn eerste liefde. Die roest niet!
Wat doe je het liefste in je vrije tijd?
Vrije tijd is schaars, maar als ik vrij ben, probeer ik die door te brengen met familie en vriendinnen. En dan een lekker wijntje erbij.
Wat vind je het mooiste aan VAEX?
De saamhorigheid. Ik ken het bedrijf als sinds ik iets met Dirk kreeg. Het is mooi om te zien dat mensen van kantoor steeds closer zijn geworden met de chauffeurs. We zijn echt een team. Dat is bijzonder!